عملکرد فیزیولوژیک فیلر و بوتاکس در ناحیه شقیقه
در روش فیلر، ماده پرکننده (معمولاً بر پایه هیالورونیک اسید یا مواد مشابه) به عمق مناسب در ناحیه شقیقه تزریق میشود تا «حجم» از دست رفته به علت کاهش چربی زیرپوستی، تحلیل بافت یا روند طبیعی پیری، جبران شود. این حجمدهی باعث میشود پوست منطقه شقیقه و اطراف ابرو/چشم صافتر و پُرتر شود و بهصورت بالقوه منجر به یک لیفت سبُک در کناره ابرو و چشم گردد. این روش برای کسانی که گودی یا کاهش حجم دارند، مؤثر است.
در روش بوتاکس برای لیفت شقیقه، با تزریق مادهی فلجکننده عضلانی (سم بوتولینوم) به عضلاتی که نیروی کشش رو به پایین روی ابرو دارند، آنها موقتاً شل میشوند؛ در نتیجه عضلات بالا برنده ابرو - که نسبتاً فعالتر میشوند - باعث میشوند که ابرو و انتهای آن (دم ابرو / شقیقه) اندکی بالا بیاید. این روش لیفت ملایم و موقت ایجاد میکند و برای کسانی مناسب است که افتادگی زیاد ندارند.
ماندگاری نسبی
•ماندگاری نتایج فیلر در ناحیه شقیقه بسته به نوع فیلر، عمق تزریق، حجم تزریق و متابولیسم فرد متفاوت است؛ اما غالباً بین ۹ تا ۱۸ ماه گزارش میشود.
•ماندگاری لیفت با بوتاکس کوتاهتر است — معمولاً ۳ تا ۶ ماه — چون کارکرد بوتاکس وابسته به اثر موقت بر عضلات است.
ریسکها و عوارض — بهویژه در فیلر شقیقه
ناحیه شقیقه از نظر آناتومی پیچیده است: عروق مهم، از جمله شریانهای شاخهدار، در نزدیکی سطح قرار دارند و حتی تزریق از عمق زیر پوست هم میتواند خطر انسداد عروقی (vascular occlusion) را به همراه داشته باشد.
مطالعات جدید — از جمله بررسی منتشرشده در ۲۰۲۵ — نشان دادهاند که بین شریان عمیق تمپورال (DTA) و عروق چشم (عروق چشم/چشمرگها) مسیرهایی آنستوموز (اتصال عروقی) وجود دارد؛ بنابراین اگر ماده فیلر به اشتباه وارد رگ شود یا با فشار زیاد تزریق شود، ممکن است به سمت عروق چشم حرکت کرده و منجر به انسداد شریان چشم و در بدترین حالت از بین رفتن بینایی شود.
سایر عوارض گزارششده عبارتاند از: کبودی، تورم، قرمزی، درد خفیف، سردرد، حساسیت منطقهای، احتمال ایجاد گره (ندول)، عدم تقارن، ظاهر غیر طبیعی (پفآلودگی یا ورم زیاد)، مهاجرت فیلر و در موارد نادر نکروز پوست یا ریزش مو (alopecia) در ناحیه آسیبدیده.
در مقایسه، بوتاکس وقتی به درستی و توسط پزشک حرفهای انجام شود، ریسک عوارض جدی مانند انسداد عروقی ندارد (چون ماده پرکننده تزریق نمیشود). با این حال — اگر دوز یا محل تزریق اشتباه باشد — ممکن است افتادگی موقت ابرو یا پلک یا عدم تقارن در ابرو/چشم ایجاد شود.
کدام روش برای چه شرایطی مناسبتر است + ترتیب توصیه
•اگر فرد دچار کاهش حجم محسوس در ناحیه شقیقه (گودی، تحلیل چربی یا بافت، فرورفتگی) است → فیلر نسبت به بوتاکس مزیت دارد؛ زیرا حجمدهی باعث تغییر ساختار قابل مشاهده میشود.
•اگر تغییر بیشتر در افتادگی خفیف تا متوسط ابرو / دم ابرو است و حجم بافت زیادی از دست نرفته → بوتاکس ممکن است گزینه منطقیتر و ایمنتر باشد.
•در مواردی که هم گودی وجود دارد هم افتادگی، یا فرد خواهان نتیجه طبیعی با ریسک کمتر است — ترکیب راهبردی ممکن است: ابتدا بوتاکس برای لیفت ملایم + بعداً (با بررسی دقیق) اگر نیاز به حجم داریم، فیلر. البته این تصمیم باید بر اساس وضعیت آناتومیک فرد و تجربه پزشک باشد.
نتیجهگیری
لیفت شقیقه با فیلر یا بوتاکس هر دو ابزارهایی قدرتمند در دست متخصص زیباییاند؛ اما هیچکدام بیخطر مطلق نیستند.
فیلر: اگر هدف «بازگشت حجم و اصلاح گودی» باشد، مؤثر است — ولی خطرات جدی مثل انسداد عروقی، نکروز، کوری یا عارضههای پوستی وجود دارد؛ به همین دلیل فقط باید توسط پزشک با دانش دقیق آناتومی و مهارت بالا انجام شود.
بوتاکس: لیفت ملایم و کوتاهمدت ایجاد میکند و ریسک کمتری دارد؛ اما محدودیت آن در ایجاد حجم یا اصلاح گودی است.
اگر من بودم و دنبال کمترین ریسک با نتیجه طبیعی باشم: بوتاکس گزینه اولیهی منطقیتر است. اگر با آگاهی کامل از خطرها و در شرایطی که گودی شقیقه جدی است و پزشک حرفهای دارم — فیلر با احتیاط، حجم کم، تزریق دقیق و نظارت بعدی انتخاب میکنم
دیدگاه خود را بنویسید